سماع انجام‌شده در مجامع علویان و بکتاشیان بنابر اعتقادات مذهبی آنها اجرا می‌شود و انجام‌دهندگان آن سعی دارند تا از طریق ذکر سخنان عرفانی با همراهی ساز خادمان و انجام حرکت‌های موزون و زیبایی‌شناسانه به همراه ریتم موسیقی، به خداوند برسند.
مراسم سماع که بصورت فعال در کلیه‌ی مناطق ترکیه اجرا می‌شود، در مجامع علوی-بکتاشی مناطق مختلف (که یکی از اصلی‌ترین مریدان و انجام‌دهندگان این مراسم هستند) با عناوین متفاوتی نظیر «سماه»، «سماع»، «زماه« نیز شناخته می‌شود. نوع موسیقی و ریتم سماع در مناطق مختلف ممکن است متفاوت باشد. وجود تفاوت‌های ظریف در لحن و نغمه‌ها حتی در مراسم‌‌‌های سماع یک منطقه، نشان‌دهنده‌ي غنای فرهنگ سماع در ترکیه است.
مراسم سماع از لحاظ قواعد به دو گونه تقسیم می‌شوند: ۱) مراسم «سماع داخلی« یا «سماع طریقتی» که در حضور دوازده خادم (درویش) اجرا می‌شود و اجرای آن در مقابل عوام و سایر افراد (بجز آن دوازده نفر) مناسب نیست؛ ۲) مراسم «سماع خارجی» یا «سماع آواره» که با هدف معرفی و آموزش فرهنگ سماع به نسل‌های جوان (با پایبندی به قواعد کلی) اجرا می‌شود.
