آیین عاشیقی که علاوه بر پیشینه‌ی فرهنگی، بیانگر تنوع و غنای فرهنگی بسیار بالای جوامع مختلف است، هنری چند بعدی می‌باشد که از قرن‌ها تجربه در زمینه‌ی شعر، موسیقی و داستان‌سرایی بدست آمده است. مهم‌ترین ویژگی مراسم عاشیقها، علاوه بر آیین‌ها و روش‌های اجرای منحصر بفردش، توانایی آن در بازتاب دادن شیوه‌ی زندگی، دیدگاه، ارزش‌های اخلاقی و زیبایی‌شناختی زمانه به توده‌های گسترده‌ی مردم است. به هنرمندانی که توانایی شعرسرایی، گفتگو‌ی و ساز زدن متقابل، داستان‌سرایی و اجرای همراه با ساز در چارچوب سنت‌های ای مراسم را دارند، «عاشیق»، و به روش اجرای آن‌ها «آشیقی» یا «عاشیقی کردن» می‌گویند. هنرمندان این هنر سال‌های طولانی نزد استادان خود به شاگردی می‌پردازند. عاشیقها، اسلوب شعرسرایی منظوم و منظوم-منثور منحصربفردی ایجاد کرده‌اند که در ادبیات ترکی تحت عنوان «سبک یا شیوه‌ی عاشیقی» شناخته می‌شود.
